Botanik w Bangkoku. Ogród Królowej Sirikit

W Bangkoku odwiedziłam też ogród botaniczny. Właściwie jest to park, i nawet tak się nazywa – Queen Sirikit Park. Jego nazwa pochodzi od imienia królowej Sirikit, żony króla Tajlandii Bumibola, który zmarł pod koniec ubiegłego roku (w tej chwili królem Tajlandii jest ich syn - Rama X).

Jednak koncept tego założenia bardziej przypomina ogród botaniczny niż park. Rośliny są pogrupowane w kolekcje i większość z nich jest opisana na tabliczkach. Ogród jest stosunkowo młody, ponieważ powstał w 1992 roku z okazji 60 urodzin Jej Wysokości. Nawiasem mówiąc, królowa Sirikit musi być chyba dość mocno zainteresowana ogrodnictwem i botaniką, ponieważ patronuje w Tajlandii wielu związanym z nimi przedsięwzięciom i fundacjom.

Ten ogród może nie rzuca na kolana, szczególnie jeśli się go porównuje z ogrodem botanicznym w Singapurze, czy w Kuala Lumpur, które są większe, staranniej utrzymane i ładniej zaprojektowane. Jednak dla mnie spotkanie ze światem tropikalnej roślinności w takim nagromadzeniu zawsze jest wielką gratką. A ciekawych roślin akurat tam nie brakowało…

Lotos - cud tropików

Dodam jeszcze, że ogród ten jest położony w bezpośrednim sąsiedztwie wielkiej atrakcji turystycznej Bangkoku, czyli w pobliżu weekendowego marketu Chatuchak, na który w soboty i niedziele zjeżdżają tłumy turystów. Można tam kupić ubrania, buty, akcesoria, rękodzieło i mnóstwo innych pamiątek. Po zakupach naprawdę warto przekroczyć bramę ogrodu i zanurzyć się w tym mikrokosmosie tropikalnych kwiatów, drzew i krzewów. Jeśli nie z ciekawości, to po prostu, dla relaksu…

Saraca declinata - ciekawe drzewo, występujące w Tajlandii i Birmie. Kwiaty wyrastają bezpośrednio na korze.
Jak u judaszowców

My akurat pojechaliśmy tam w dzień powszedni, więc straganów z pamiątkami było niewiele, ale i tak można było zjeść dobry i tani obiad w jednym ze stoisk z ulicznym jedzeniem.

Część ogrodu od strony bazaru była trochę rozczarowująca – jakieś poletka doświadczalne, nieuporządkowane grządki, ale spokojnie… To jest tylko zaplecze ogrodu, główne wejście jest z innej strony. Jedna ze ścieżek zaprowadziła nas do bardzo ładnego ogrodu wodnego z lotosami i liliami wodnymi. Lotosy nie były w pełnym rozkwicie, ale kilka przepięknych kwiatów kwitło. Dla mnie są to rośliny wręcz nierealnie piękne. Zresztą, pewnie nie tylko dla mnie… Nie na darmo przecież mają taką wspaniałą symbolikę w kulturze buddyjskiej. Symbolizują duchowe przebudzenie i pokonywanie życiowych przeszkód . Roślina ta potrafi przebić się przez głęboką warstwę brudnego i ciemnego mułu, w którym zanurzone są jej korzenie, a potem rozkwitnąć idealnie pięknym kwiatem, skierowanym ku światłu.

Buddyjski symbol

Te lilie były najładniejsze...

Inną ciekawą rośliną, która zawsze mnie zachwyca w tropikalnej Azji, jest Couroupita guianensis (roślina ta ma także polską nazwę – czerpnia gujańska). Choć w naturze występuje ona w tropikalnych rejonach Ameryki, to bardzo często jest sadzona w Azji. Widziałam ją już nie jeden raz. Jest to wielkie drzewo o owocach, przypominających kule armatnie i wielkich, różowych, słodko pachnących kwiatach. Kwiaty te zapylane są przez nietoperze. Najczęściej na drzewie występują jednocześnie i owoce, i kwiaty w pełnym rozkwicie. W Tajlandii i Kambodży widywałam te rośliny posadzone w buddyjskich świątyniach. Przewodnicy mówią czasami, że jest to Drzewo Buddy (Budda Tree), ale podobno jest to jakaś pomyłka, ponieważ za prawdziwe Drzewo Buddy uważa się jeden z figowców.

Czyż nie przypominają kul armatnich...?

Kwiaty czerpni są wielkie i słodkawo pachną, by zwabiać zapylające je nietoperze

Mam też słabość do frangipani, czyli drzewka o łacińskiej nazwie Plumeria. Moim zdaniem, jej kwiaty mają zapach najpiękniejszy spośród wszystkich aromatów kwiatowych – jest on delikatny, świeży, słodkawy. Kwiatki mają grube płatki i wyglądają jakby były odlane z porcelany, albo z wosku. Jak się okazuje to drzewko też pochodzi z tropikalnych obszarów Ameryki (Meksyk, Panama, Karaiby), ale wszędzie w Azji jest bardzo rozpowszechnione. W Bangkoku mają dużą kolekcję fragipani – o kwiatach białych, kremowych, różowych, a nawet czerwonych.

Ach ten zapach!

Rzadsza odmiana o jaskrawo różowych kwiatach

Było jeszcze w ogrodzie Królowej Sirikit w Bangkoku trochę helikonii, które też bardzo lubię i zawsze się nimi zachwycam. Jednak ta kolekcja nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia. Mało kwiatów kwitło. Może akurat pora nie była odpowiednia…

Egzotyczna helikonia

Bardzo duża i ciekawa jest tu też kolekcja palm z różnych stron świata. I bromelie urzekały kolorami.

Kolekcja palm jest ogromna i bardzo różnorodna

Ta palma to piękność!

A ten olbrzym nazywa się po polsku - wachlarzowiec właściwy

Bromelie mają krzykliwe kolory, jak papugi...

Nieprawdaż...?

Te są chyba u nas najbardziej znane. Oczywiście, jako doniczkowe

To jest ciekawe drzewo o nazwie Fern Tree, czyli paprociowe drzewo (Schizolobium). Pochodzi z Brazylii i jest jednym z najszybciej rosnących drzew na świecie. Potrafi urosnąć 3 metry rocznie!

Od strony głównego wejścia ogród jest bardzo starannie utrzymany, kolorowy i elegancki, ale wszystko utrzymane jest w azjatyckim stylu. Rabatki bajecznie kolorowe, kwiaty sadzone dywanowo w symetryczne wzory, krzewy poprzycinane w kule i słoniki… I w ogóle „more than beautiful!”.

Rabatki w kształcie stokrotki

Starannie utrzymane i nieustannie przycinane

Były też słonie z trąbami do góry

...i groźny tygrys, ale na szczęście drewniany

Tak czy inaczej absolutnie nie żałuję, że spędziłam w tym ogrodzie pół dnia. To było pół dnia w tropikalnym raju. 

Do tego ogrodu wchodzi się za darmo.